Mijn zoon van 9 wordt zó boos dat hij spullen kapot maakt. Hoe doorbreek je als ouder de geweldspiraal?
“Dan gooit hij een telefoon stuk. Ik schreeuw. Hij schreeuwt terug. Soms word ik zó boos dat ik dingen zeg waar ik later spijt van heb… Wat zijn we aan het doen?”
Mijn zoon van 9 wordt zoon van negen boos zó boos dat hij spullen kapot maakt. Hoe doorbreek je als ouder de geweldspiraal?
Je bent niet alleen.
Ik spreek regelmatig ouders die dit meemaken.
Een kind dat zó overspoeld raakt dat het gaat schreeuwen, gooien, slaan.
Ouders die in paniek de controle proberen te herpakken – met dreigementen, straf, of door zelf te schreeuwen.
In mijn podcast vertel ik het eerlijk: ook jij als ouder kunt ineens over je eigen grens gaan.
Ook jij kunt vastzitten in een geweldspiraal.
En precies daarom schrijf ik dit blog.
De geweldspiraal uitgelegd
Wat veel ouders niet weten, is dat agressie bij kinderen zelden “zomaar” ontstaat.
Een uitbarsting is vaak het eindpunt van een optelsom van spanning, overprikkeling, schaamte, verdriet of angst.
Wat gebeurt er dan?
Je zoon of je dochter van negen voelt zich onveilig of machteloos →
Reageert met schreeuwen, gooien of fysiek gedrag →
Jij schrikt, wordt boos, probeert orde te herstellen →
Je kind voelt zich nóg onveiliger →
Gedrag wordt heftiger →
Jij verliest je geduld…
En de cirkel is rond. Een spiraal van geweld die beide kanten op werkt.
Hoe kun je die geweldspiraal doorbreken?
In mijn podcast geef ik ouders een heldere leidraad. Hieronder deel ik 10 praktische stappen – met voorbeelden uit de praktijk.
1. Herken je eigen grensoverschrijdend gedrag
De eerste stap begint bij jezelf. Niet omdat jij “schuld hebt”, maar omdat jij de volwassene bent.
Dreigen met “Je mag hier niet meer wonen”, schelden of een tik uitdelen gebeurt meestal uit onmacht.
Stop daar. Nu. Vandaag.
En neem verantwoordelijkheid. Niet om jezelf te straffen, maar om je kind weer te leren dat veiligheid bestaat.
2. Stap uit de escalatie
Als het escaleert: doe even niets.
Gebruik zo min mogelijk woorden. Geen dreigementen. Geen analyses.
Alleen kalmte. Adem. Liefdevol aanwezig zijn.
Of zoals ik het in de podcast noem: zenden op een zachte frequentie.
3. Bied veiligheid voordat je grenzen stelt
Natuurlijk moet je grenzen stellen. Maar eerst komt veiligheid.
“Ik zie dat je het moeilijk hebt.”
“Ik blijf rustig. We gaan dit samen doen.”
“Ik ga nu dichtbij je zitten, zodat je weet dat je niet alleen bent.”
4. Praat op een later moment
Niet tijdens de storm. Pas als de adrenaline gezakt is.
Zeg bijvoorbeeld:
“Je was zó boos dat je gooide. Ik was ook overstuur. Het spijt me dat ik schreeuwde. Laten we kijken hoe we het anders kunnen doen.”
Kinderen leren hier ongelooflijk veel van. Niet van straf, maar van herstel. Je zoon van 9 zo boos kun je woorden geven om met beter boosheid om te laten gaan.
5. Geef woorden aan de gevoelens
Help je zoon van negen die zo boos is om emoties te leren herkennen en benoemen:
Niet alleen: boos.
Maar ook: gekwetst, alleen, bang, beschaamd, jaloers, afgewezen, verdrietig.
Want: een kind met taal heeft minder gedrag nodig.
6. Maak een noodplan voor als het misgaat
Spreek een veilig woord of time-out signaal af met je zoon van negen jaar die zo boos doet.
Richt een plek in waar je kind zich kan terugtrekken (een tentje, een rustig hoekje).
Haal gevaarlijke of kwetsbare spullen tijdelijk weg (zoals de messen op het aanrecht of breekbare vazen).
In je podcast ben ik heel praktische: haal de messen of dat wat gepakt wordt uit het zicht. Dat helpt óók je zoon van negen die zo boos doet.
7. Zorg voor afvoer van boosheid
Boosheid is energie. En die mag eruit – maar dan veilig.
Laat je kind:
Buiten schreeuwen
Tekenen wat er in zijn hoofd zit
Stampen, knijpen, springen (trampoline!)
Of even op een boksbal slaan
Alles is beter dan inslikken of ontploffen.
8. Wees consistent, verwacht weerstand
Als jij grenzen gaat stellen naar je zoon van negen die zo boos doet, waar eerst chaos was, zal je kind mogelijk extra heftig reageren.
Dat noem ik in de podcast: de beukfase.
Wees daarop voorbereid. En houd vol. Want achter die weerstand zit rust.
9. Werk op twee sporen: ouder en kind
Je kind heeft tools nodig om met emoties om te gaan.
Maar jij óók.
Misschien heb jij zelf nooit geleerd hoe je met woede om moet gaan.
Misschien groeide jij op in een gezin waar boosheid eng of explosief was.
Gun jezelf dan ook steun. Coaching. Een traject. Een programma.
Je kunt het niet alleen – en dat hoeft ook niet.
10. Zet vandaag een eerste stap
De belangrijkste zin uit mijn podcast?
“Het begint met één besluit: ik stop vandaag met zelf geweld gebruiken. En ik kies ervoor om het anders te doen.”
Als je dat besluit neemt, is dat al een doorbraak.
💡 Hulp nodig?
In mijn programma Minder Boos, Meer Zelfvertrouwen werk ik met ouders én kinderen aan het doorbreken van patronen.
Het is praktisch, liefdevol en vol oefeningen voor thuis – én voor jezelf.
👉 Lees hier meer over het programma » Ga naar het programma
📩 Of plan een belmoment in. Ga naar de agenda
🎧 Beluister ook de podcast bij dit blog
Aflevering: “Als je kind van 9 zó boos wordt dat er spullen sneuvelen – hoe stop je de geweldspiraal?”
Daarin hoor je mijn persoonlijke verhaal, praktijkvoorbeelden en extra uitleg bij elke stap.
0 reacties