Hoe praat je met kinderen over gevoelens – ook als ze weinig zeggen. Werken met de binnenwereld problemen kind moeilijk praten over gevoelens kind 8 jaar kind 9 jaar
Praten met kinderen over gevoelens, ook als ze weinig zeggen. Veel hulpverleners kennen het: je zit tegenover een kind dat amper woorden geeft. Je stelt vragen, maar krijgt korte antwoorden. Soms een schouderophalen, soms alleen een stilte. Het lijkt alsof je geen ingang vindt. En toch weet je onder die stilte zitten gevoelens, verhalen en verlangens.
Hoe bereik je dat? Hoe kom je voorbij het zwijgen en help je een kind woorden vinden voor wat er vanbinnen speelt?
In dit blog deel ik inzichten én praktische werkvormen die je direct kunt toepassen.
Hoe praat je met kinderen over gevoelens, ook als ze weinig zeggen. Kinderen die stil worden, doen dat vaak niet omdat ze niets voelen. In tegendeel ze voelen juist veel. Maar woorden geven aan die gevoelens is ingewikkeld. Soms weten ze zelf niet wát ze voelen, soms is er schaamte of angst. En vaak zijn er geen woorden beschikbaar, omdat thuis of op school nooit echt geoefend wordt met gevoelens uitspreken.
Daarnaast zijn er kinderen die van nature meer binnenvetters zijn. Ze trekken zich terug in hun hoofd of lijf, en sluiten hun emoties op in plaats van ze te delen.
Deze handvatten kun je toepassen om met kinderen te praten over gevoelens, ook als ze weinig zeggen.
Pak een spelletje erbij, bijvoorbeeld Mens Erger Je Niet. Vraag:
“Hoe voel je je als je eraf gegooid wordt?”
“Wat gebeurt er in je lijf als jij bijna wint?”
Spel maakt emoties zichtbaar zonder dat je er direct over hoeft te praten. Het kind ervaart en toont gevoelens, en jij kunt die woorden geven.
Vraag een kind:
“Wil je tekenen hoe boos eruitziet?”
“Als je verdriet een kleur of vorm was, hoe zou dat eruitzien?”
Kinderen die moeilijk praten, laten vaak in hun beeldtaal zien wat woorden niet lukt. Jij kunt dan samen de stap zetten van tekening naar taal.
Leg verschillende voorwerpen op tafel (stenen, dierenfiguren, poppetjes, knuffels). Vraag:
“Welk figuurtje past bij hoe jij je vandaag voelt?”
“Welke steen zou je boosheid zijn, en welke jouw kracht?”
Door iets buiten zichzelf te kiezen, durft een kind vaak meer te delen.
Soms hoef je niets te vragen. Zeg gewoon:
“Ik zie dat je stil bent en je handen in je zakken houdt. Dat is ook een gevoel.”
“Je ogen kijken naar beneden. Misschien voel je je verdrietig of verlegen?”
Door te spiegelen wat je ziet, help je een kind zichzelf beter te begrijpen.
Veel kinderen kennen maar drie emoties: boos, blij en verdrietig. Breid dat uit met woorden als gespannen, opgelucht, trots, jaloers, kalm. Je kunt hiervoor kaartjes of een gevoelsrad gebruiken.
Praten met kinderen over gevoelens. Als een kind blijft zwijgen, is dat óók communicatie. Respecteer de stilte, maar laat weten dat je er bent:
“Je hoeft nu niet te praten. Ik blijf gewoon hier.”
“Soms is het moeilijk om woorden te vinden. We kunnen ook tekenen of een spel doen.”
Geef kinderen de keuze. Dwingen breekt het contact af, uitnodigen opent de deur.
Praten met kinderen over gevoelens vraagt om creativiteit, geduld en vertrouwen. Niet ieder kind praat meteen. Maar als jij blijft uitnodigen met spel, tekeningen en symbolen, zullen zelfs de grootste binnenvetters stap voor stap hun binnenwereld durven laten zien.
Wil je meer inspiratie? Doe mee met het startpakket werken met de binnenwereld. Daar krijg je praktische tools en oefeningen die je direct kunt inzetten.
👉 Klik hier voor het startpakket werken met binnenwereld challenge
<iframe data-testid=”embed-ifram>
Veel ouders herkennen het gevoel: mijn kind luistert niet en toont geen respect. Vaak volgen…
Angst kind komt vaker voor dan veel ouders denken. Soms uit het zich in buikpijn,…
Veel ouders twijfelen of het gedrag van hun kind nog “normaal” is of dat er…
Een kind van negen kan door gevoeligheid of kenmerken van ASS sneller overprikkeld raken. Dit…
Vakantie zou ontspanning moeten brengen. Geen school, geen haast, geen stress. Maar wat als je…
Je had gehoopt op rust. Je verlangde naar ontspanning. Je rekende op fijne gezinsmomenten. Maar…