Vermoeidheid: de prijs die je als ouder betaald wanneer je jezelf te veel wegcijfert

Wanneer ik vandaag in de spiegel kijk dan zie ik een vermoeide ouder. Ik zie een Sander die gewoon bekaf is. We zijn nu een paar dagen thuis na een avontuurlijke vakantie in Schotland. We hebben genoten en tegelijk zijn we wat minder in de watten gelegd dan normaal. Schotland is een flink stuk reizen en de campings zijn wat minder op kinderen gericht en we hebben een rondreis gemaakt. Natuurlijk zijn we getrakteerd op prachtige natuur, indrukwekkende kastelen en Harry Potter locaties. Reizen vergt ook zijn tol. Moe het gevoel waar iedere ouder vroeg of laat mee te maken krijgt. Maar hoe ga je hier mee om?

Vermoeidheid is een gevoel wat menig ouder geneigd is om weg te drukken

Natuurlijk weet ik wel dat een goede ouder zich niet helemaal hoeft op te offeren. Dat is hier ook zeker niet gebeurd. Want ik ben best wel goed in grenzen, dacht ik. Maar vermoeidheid opbouwen gaat heel geleidelijk. Misschien herken je die ook wel. Wanneer ik terug kijk dan is de vermoeidheid vanaf maart begonnen zich op te bouwen. Helemaal niet gek: de praktijk is drukker geworden, daarbij heb ik ook mijn online praktijk, mijn baan en ook onze (pleeg) kinderen. Het zijn schatten maar ze vragen ook extra zorg.  De verbouwing kwam er ook nog bij en hups geleidelijk is het steeds meer geven en geven. Nu na de vakantie komt alles er uit . Er is tijd om helemaal te voelen en te luisteren naar wat er is.

Ruimte geven aan vermoeidheid

Ik kijk naar mijn takenlijst en voel en denk; nu niet. Ik vraag me af: is het nu het moment om een mooi blog of een Podcast te maken? Ik laat het maar even voor wat het is. Het wordt een dag van lummelen. Er komt niet veel uit mijn handen. Het is misschien de thuiskomst, het opruimen maar ook de nachten warm weer vragen zijn tol. De kinderen vragen behoorlijk wat aandacht van dag.  Ook bij hun komt er niets uit de verf. Er is maar 1 ding wat nu werkt en dat is rust.

Ik vraag de kinderen: nu even niet. Laat me en stoor me het komende half uur niet. Oké zegt de oudste en neemt de jongste mee en ze gaan spelen. Ik ga even liggen en val in slaap. De oudste maakt een foto en ik krijg ook nog knuffels naast me. We vergeten soms dat kinderen je heel vaak wel je rust gunnen. Ze weten namelijk dat wanneer ik uitgerust ben er veel meer kan en mag. Mooi inzicht! Juist door ruimte te geven aan jezelf als ouder ontwikkel je de beste versie van jezelf. Even voor mezelf kiezen: het maakt me een betere ouder die meer aanwezig is en die gelukkiger is.

Een schuldgevoel helpt niet

Misschien voel jij je ook weleens schuldig als je te veel voor jezelf kiest. Tegelijk je bent naast ouder ook een mens van vlees en bloed. Gelukkig maar! Een mens die groeit in de rol van ouder. Heel vaak spreek ik ouders die in mijn praktijk komen en uitgeteld zijn. Vaak laten de kinderen dan echt ook moeilijk gedrag zien. Er is een begrijpelijke spiraal ontstaan. Ouders onmachtig en kinderen laten meer moeilijk gedrag zien. Maar jezelf te veel wegcijfert helpt niet. De kinderen blijven aandacht vragen ook als je jezelf wegcijfert. Rust nemen; dat is wat nodig is.

Een schuldgevoel daar heb je overigens ook helemaal niets aan. Gooi die direct in de prullenbak, zo dat lucht op. Want met stress, daar koop je niets voor. Geen kind zit te wachten stressmama of papa. De tip die ik de meeste ouders geef die over belast zijn is: zorg dat je voldoende rust creëert voor jezelf. Want als jij er niet bent is kind verloren. Net als in het vliegtuig: eerst het mondkapje bij jezelf en dan je kind. Anders red je het niet.

Na rust komt creatiekracht

Wanneer je toegeeft aan vermoeidheid en luistert naar de vermoeidheid van je lichaam en echt rust neemt, zal je merken dat er iets wonderlijks gebeurd. Het gaat stromen en daarna sta je weer een hut te bouwen, te tennissen of een spelletje te doen met je kind. Maar dit principe geldt ook voor je werk. Ik schrijf dit blog nu vandaag. De dag die ik supermoe ben begonnen en nu aan het einde van de dag ontstaat deze pennenvrucht. Ga komende tijd, zeker in zo’n opstartfase na een vakantie ook eens spelen met ruimte geven aan vermoeidheid. Want wij volwassenen zij net kinderen. Wanneer we te moe zijn komt er gewoon niet veel uit.

Ruimte geven aan gevoelens

We zijn zo geneigd om gevoelens weg te drukken. Door ruimte te geven aan een moe gevoel zorgen we tegelijk beter voor ons zelf. We tonen zelfrespect aan onze kinderen en tegelijk geven we het voorbeeld om tijdig pauze en rust te nemen. Ruimte geven aan gevoelens doe je door er over te praten. Deel je gevoelens van moeheid vooral ook met je kind. Zo help jij je kind ook weer aan meer woorden om uit te drukken wat er in de binnenwereld gebeurd. Het is fijn voor kinderen om te weten dat je moe bent en niet boos. Dat geeft duidelijkheid.

Wil je verder aan de slag met praten over gevoelens? Dan is de challenge: praten met kinderen over gevoelens super leuk en inspirerend om te doen. Lees er hier meer over.

Ken je het gratis e-book; Praten met kinderen al? Vraag het hier aan.