Wat is er veel te kiezen in de wereld. Het gaat de gehele dag door: thuis, op school en tijdens het buitenspelen. De ouders van Thobias worden er een beetje moe van. Uit gemak nemen ze het beslissen steeds meer over. Dan gaat het vlotter. Hoe mooi zou het zijn wanneer hij zelf zou kiezen? In de klas wordt het niet kunnen kiezen ook steeds meer een probleem. Bijvoorbeeld, wanneer hij zelf een werkje mag kiezen. Je begrijpt het al. Ook dan kan hij niet kiezen en komt hij niet tot werken. De leerkracht weet dat Thobias even “aangezwengeld” mag worden. Alleen daar is niet altijd tijd voor.
Een keuze is voor altijd of…
Thobias heeft het gevoel dat een keuze voor altijd is. Hij weet wel dat dit niet echt zo is. Toch voelt hij het zo. Althans dat vertelt hij zo even tussen neus en lippen door. Thobias kijkt ondertussen een beetje rond in de kindercoachruimte en hij pakt het damspel uit de kast. We zetten het spel samen klaar. “Wil je zwart of wit?”, vraag ik. Thobias wordt gelijk stil en van dammen komt niet zo veel terecht. Dat is het dus waar de juf en zijn ouders dagelijks mee te maken hebben. We onderzoeken de gedachte: “je zit er altijd aan vast”. Thobias moet een beetje lachen om zichzelf. Dat klopt natuurlijk niet, want volgende keer kan je weer iets anders kiezen. Alleen zo voelt het niet. Moeilijk voor Thobias. Nu kunnen we niet met het spel starten… Thobias ontdekt dat kiezen weldegelijk voordelen heeft.
De kiesknuffel
“Thobias, kijk eens bij de knuffels”, roep ik. “Welke knuffel zou je kunnen helpen?” Thobias kijkt rond en haalt zijn schouders op: “Ze kunnen me allemaal wel helpen”, roept hij. We weten dat bij jonge kinderen het vaak helpt om de keuze wat te beperken. Ik pak twee knuffels: “Welke zou het beste kunnen helpen?” Thobias kijkt me met zijn dromerige ogen aan. Dan krijgt een opvallend paarse knuffel een stemmetje: “Pak er eentje, je zit er niet aan vast! Morgen kan je weer anders kiezen!”. De praktijkknuffels praten niet echt hoor, dat ben ik… Soms werkt het beter dat ik niet de oplossing aandraag, maar dat die indirect via een knuffel komt. Dan roept hij opeens: “Deze knuffel kan me helpen”. Zo ontstaat de kiesknuffel.
Zwart of wit?
Het dambord ligt nog steeds heel aantrekkelijk op ons te wachten. De stenen liggen al klaar. Zwart of wit? Stil. “Kan de kiesknuffel je nu helpen?”, vraag ik. Het blijft nog steeds stil. “Wat zou de kiesknuffel nu zeggen?” Thobias kijkt me aan en zegt “ik kies wit”. Yes, we kunnen gaan spelen. Vlot kiezen heeft echt wel voordelen, zelfs voor Thobias. “Zullen we nog een potje dammen of kat en muis spelen”? Tijdens deze coachsessie zijn er heel wat keuze momenten. Met behulp van de kiesknuffel maakt hij telkens zelf een keuze. Trots vertelt hij na afloop aan mama over de knuffel. “Mag de knuffel mee naar huis?”, vraagt hij ? Natuurlijk, wat een superidee, dan kan hij thuis ook oefenen met kiezen.
Hoe ouders het niet kiezen in stand houden
Nogal wat ouders zijn geneigd om het kiezen over te nemen van kinderen. Door bijvoorbeeld voor het kind te kiezen. Je begrijpt dat kinderen dan niet zelf leren kiezen. Het onzekere of angstige gevoel blijft dan ook. Je gaat namelijk voorbij aan het gevoel van het kind. Hoe mooi is het om kinderen te helpen dit onzekere of angstige gevoel de baas te worden. Thobias kiest hier helemaal zelf zijn oplossing. Op deze manier werk je gelijk aan zijn zelfstandigheid en wordt zijn zelfvertrouwen gevoed. Ik help natuurlijk een klein beetje door hem een knuffel te laten kiezen. Hij heeft zelf zijn oplossing bedacht. Samen met zijn kiesknuffel maakt hij nu echt zelf een keuze. Na een paar sessies kwam Thobias de knuffel terugbrengen: “hij is niet meer nodig en nu kan hij andere kinderen helpen kiezen”.
Hoe je kinderen helpt met kiezen
Bij jonge kinderen helpt het om de keuze wat te beperken. Kies 1 of 2 mogelijkheden en laat je kind daaruit kiezen. Door te vragen: “heb jij nog een beter idee?” betrek jij je kind bij het maken van keuze. Heel leuk om te doen. Tegelijk versterk je het zelfinzicht en zelfbewust zijn van je kind. Het leren kiezen kost echt even tijd. Ga er een week iedere iedere dag even mee aan de slag en je zult merken dat het kiezen steeds minder een ding wordt. Bij oudere kinderen is kop of munt een leuke manier. Gooi de munt op. Vraag nog even aan je kind: “op welke kant hoop je?” Noem je kind iets dan heeft gelijk een keuze gemaakt. Het is dan niet meer nodig om de munt te gooien. Hoe leuk! Door zo vlot te kiezen houdt je kind tijd over voor nog meer leuke dingen.
Verkeerd kiezen brengt een verrassend resultaat
Het maken van een verkeerde keuze is helemaal niet erg. Keuze maken hoeven we toch niet heel zwaar te maken? Geen man overboord als je voor te warme of te koude kleding heb gekozen. Je kan het zo weer aanpassen. Meestal is er een weg terug en anders is er wel een omweg. Dat geldt natuurlijk zowel voor kleine als voor grotere keuzes. Het is heel normaal om eens een verkeerde afslag te nemen. Het leuke van de verkeerde weg is dat je weer iets nieuws en onverwachts meemaakt. Soms kan verkeerd kiezen nog leuker zijn gedacht. Iedereen maakt toch wel eens een foutje?
Ben jij nieuwsgierig naar kindercoaching?
Kindercoaching helpt kinderen met een naar gevoel. Bijvoorbeeld een bang, boos en verdrietig gevoel. Je herkent aan moeilijk gedrag van kinderen dat er iets speelt. Welke klacht of probleem heeft jouw kind en voor welke uitdaging sta jij? Stuur me een bericht of mail me en maak een gratis belafspraak.
0 Reacties