Samen Sterker Worden: Het Loslaten van Onze pleegzoon. Onze pleegzoon, vanaf baby kwetsbaar, gevoelig en gemakkelijk uit zijn doen, is inmiddels een tiener geworden. Hij staat nu een stuk sterker en trekt de wijde wereld in. Dit schooljaar is hij gestart met voetballen, en de voetbalwereld blijkt precies zo te zijn als we hadden gedacht. Het is een harde wereld, met een niet al te sensitief pedagogisch klimaat. Schreeuwende coaches en trainers, kinderen die gemakkelijk over de grens gaan; je kunt je er vast een beeld bij vormen. Inmiddels vertrekt hij zelfstandig om 4 uur van de BSO, gaat naar huis, eet en drinkt wat, neemt rust en gaat daarna naar de voetbaltraining. Onze oudste geniet, maakt ongelofelijke sprongen, is inmiddels behoorlijk zelfstandig geworden, en staat een stuk sterker. Voor ons pleegouders zit er maar één ding op: onze stoere tiener loslaten.
Ons pleegkind beschermen tegen de woeste wereld
Vanaf baby hebben we onze oudste pleegzoon zoveel mogelijk rust gegeven, waar mogelijk. Door sensitief te zijn en precies in te spelen op de behoeften van onze oudste, zorgden we voor veiligheid voor hem. Hierdoor kon hij groeien. Iedere fase bracht nieuwe uitdagingen, van de peuterschool en verder. Telkens diende er weer iets nieuws aan, en was hij daar nog niet klaar voor. De buitenwereld heeft eisen en verwachtingen die soms te veel voor hem waren. Als pleegouders konden we niet anders dan telkens in gesprek gaan met de buitenwereld om een brug te vormen. We zochten naar een balans en hielpen leerkrachten en anderen om aan te sluiten bij waar ons pleegkind stond. Maar nu is het anders. Onze jongste is sterker, hij gaat de wereld in en heeft ons niet meer zo nodig. Wij mogen onze tiener loslaten.
Loslaten van onze pleegzoon is vertrouwen geven
In deze fase hebben wij als pleegouders een stap te maken met loslaten van onze pleegzoon. Onze tiener, nu in groep zeven, gaat steeds meer zijn eigen weg. Die sensitieve ouder die we nog steeds zijn, heeft hij niet altijd meer zo nodig. Het meeste kan en doet hij zelf, en hij heeft her en der een beetje bijsturing nodig. Wij ontdekken dat loslaten in deze fase vooral vertrouwen geven is, en dat we kunnen vertrouwen op alle vaardigheden waar we samen zo hard aan hebben gewerkt. Natuurlijk mag hij nu zijn eigen manier vinden, dat is prima. Tegelijkertijd zien we hoe hij zelf verantwoordelijkheid neemt voor bijvoorbeeld zijn spullen, zijn fietssleutel, voldoende eten en drinken. Maar ook hoe hij zich positioneert en opstelt ten opzichte van het team en de andere kinderen. We zien veerkracht en hebben vertrouwen in zijn vermogen om met de wereld om te gaan en te leren. Dit vertrouwen geeft zijn ontwikkeling een boost.
Communicatie als Sleutel
Een belangrijke sleutel die wij hebben ontdekt, is dat communicatie in deze fase van loslaten van een tiener essentieel is. We blijven in gesprek met onze pleegzoon om te praten over zijn ervaringen, zowel de successen als de tegenslagen. Zo blijven we ervoor hem. We nemen de dag en de planning vooraf door, zodat hij goed weet wat er komen gaat. Natuurlijk vinden we na afloop een spoor van de route die hij heeft gelopen. We zien precies wat hij heeft gegeten en gedronken, en aan de modder bij zijn schoenen kunnen we aflezen waar hij heeft uitgerust. Het zijn kleine dingen; we sturen hem bij en steeds vaker komen zijn voetbalkleren als vanzelf in de wasmand terecht. In deze fase zijn we alleen maar trots op de stappen die hij zet.
Loslaten is voor ons pleegouders vooral uitdagend
Het proces van loslaten is voor ons vooral emotioneel uitdagend. Er zijn zoveel patronen waarbij we hem stap voor stap begeleidden en net iets meer bescherming boden dan nodig was. Het is echt een proces van zelfreflectie en zelfbewustzijn. Gelukkig is onze tiener zelfredzaam genoeg om zijn grenzen aan te geven als we te veel overnemen. Zo heeft hij zijn momenten waarop hij liever zelf naar de training gaat en weer terugkomt. Vaak is het toch weer fijn dat we er na de training zijn om hem op te vangen als hij moe is. Het is niet meer nodig dat we al die coaches en trainers die niet echt een sluitend pedagogisch klimaat bieden, in de gaten houden. Hij geeft zelf zijn grenzen aan en we zien dat hij veerkrachtig genoeg is om zich niet uit het veld te laten slaan. Hij staat zijn mannetje en neemt steeds meer zijn plek in.
Vier Successen, Leer van Tegenvallende Resultaten
Loslaten betekent ook gewoon successen vieren en leren van tegenvallende resultaten. Het gaat ons niet om winnen of verliezen. We zijn trots als hij er staat. We zien hem groeien, want voetbal gaat over je plek innemen in de wereld, overzicht hebben, kansen zien om te scoren. Het is een teamsport en het draait om samenwerken. Samen met zijn team, trainer en coach. Wij zien dat loslaten een van de moeilijkste, maar ook meest liefdevolle dingen is die we kunnen doen voor onze jongens. Het vereist vertrouwen, communicatie en zelfzorg. En opeens merken we dat we zelf ook weer tijd hebben. We hoeven niet meer constant alert te zijn. We krijgen wat eigen tijd terug van onze zoon. Dat is wel een geweldig cadeau.
Samen sterker worden door met kinderen te praten over gevoelens
Samen Sterker Worden: Het Loslaten van Onze pleegzoon is ons gelukt door met kinderen te praten over gevoelens. Maar hoe doe je dat eigenlijk praten met kinderen over gevoelens. In de Challenge praten met kinderen over gevoelens neem ik je stap voor stap mee hoe jij met spel en verbeelding in gesprek kan gaan met je kind. Lees er hier meer over.
